Życie na kwarantannie

Cześć kochani!

Po miesiącu życia w kwarantannie uznałam, że czas na podzielenie się kilkoma przemyśleniami na ten temat. Wiem, że pewnie niektórzy (ja też) mają dość tego przesytu informacji na temat pandemii, ale ja dzisiaj bardziej o pozytywnych sprawach. Nie sposób nie zauważyć, jak wiele osób non stop narzeka związku z częściowym zamknięciem w domu. Nie mówię, bo też na początku miałam kryzysy, nadal czasem pojawiają się takie dni, ale nie chce nastawiać się negatywnie. Zdaję sobie sprawę z tego, że ta sytuacja jeszcze chwilę potrwa i nie chce marnować czasu, żeby użalać się nad swoim losem. Wiadomo, że marzę o tym, żeby normalnie spotkać się ze znajomymi, chodzić na uczelnię albo pracować. Jednak wiem, że na to muszę jeszcze poczekać. Cieszę się, że zaakceptowałam obecną sytuację, staram się wyciągnąć z każdego dnia jak najwięcej. Studiuję zdalnie, pracuję nad blogiem i nowymi zdjęciami, do tego dochodzi jeszcze oczywiście Instagram i praca z nim związana. Od jakiegoś miesiąca ćwiczę 6 razy w tygodniu, pilnuję tego co jem, a przy tym trochę schodzi. Chociaż co do jedzenia to też nie narzekam, bo w końcu mam czas na to, aby testować nowe przepisy, także jakąś tam część czasu spędzam w kuchni. Dodatkowo też czytam, oglądam seriale, filmy, czasem coś maluję. No i w sumie w końcu przykładam się do nauki hiszpańskiego i z tego jestem najbardziej dumna. Planuję też zapisać się na jakieś samorozwoje szkolenie online. Widzicie więc, że nie tracę czasu. Ten kawałek życia spędzony na kwarantannie, na pewno nie będzie wycięty i wyniosę z niego dużo. Jak każdy miewam gorsze dni, podczas których nie robię absolutnie nic. Taki czas też jest potrzebny. Zachęcam i Was do aktywnego spędzania czasu w domu. Póki jesteśmy zdrowi, naprawdę nie jest tak źle, trzeba tylko postawić sobie cel, zadania i działać.

 Jak wygląda u Was ten czas? Buziaki, do następnego!