INACZEJ

Jeszcze kilka lat temu, a nawet i w zeszłym roku wszystkie tematy, które teraz są ze mną na co dzień wydawały mi się tak odległe. Wiem, że ostatnio jest dosyć monotematyczna, ale sprawami ze szkołą, maturą, wyprowadzką i studiami teraz żyję. Na blogu dzielę się z Wami moimi przemyśleniami, a więc dlaczego to mam omijać? Wiem, że dość sporo osób w tym roku również zdaję maturę i kończy szkołę, a reszta ma to przed sobą. Także jestem zdania, że dla niektórych może to być pomocne.

Ale kontynuujmy to, o czym chcę dzisiaj napisać. Przez ostatnie kilka dni dość sporo myślałam o tym, że to się dzieje naprawdę. Za dwa miesiące kończę szkołę, piszę maturę, o którą straszą mnie praktycznie połowę życia, lada moment będę składać podania na studia, szukać mieszkania i wyprowadzać się z domu. Już za moment to wszystko będzie za mną. Stres związany z maturą zejdzie, wszystko można powiedzieć wróci na normalny tor. Choć dziwnie nazywać to normalnym torem, jeśli moje życie zmieni się o 360 stopni. Kilka lat temu myślałam o tym oczywiście, ale to wszystko wydawało się takie odległe. "Mam czas, dużo czasu". Z tej ogromnej ilości czasu zostały AŻ dwa miesiące walki o lepszą przyszłość, moją przyszłość. Przeraża mnie ten fakt. Wszystko się zmieni. Ja się zmienię, zmienię swoje otoczenie, miejsce zamieszkania, ludzi wokół siebie. To tak, jakby urodzić się na nowo. Jednak tym razem o Waszym losie nie decydują rodzice, tylko Wy sami. Boje się tego, jak niczego innego. Mimo, że na co dzień daję z siebie 100%, to boję się, że na maturze może to nie wystarczyć i zawalę coś na własne życzenie. Nie chcę myśleć negatywnie, ale też nie chce nastawiać się, że wszystko będzie kolorowo.  To ten czas. Czas, w którym wszystko będzie inaczej.